"Είμαι Έλλην, το καυχώμαι, ξεύρω την καταγωγήν μου, χόρτασα κρεμμύδι και ψαρια παστά, έφαγα ψωμί πένθιμο, μαύρο και πιτυρούχο, σκαρφάλωσα τις βουνοκορφές με τον γυλιό και "πλήρην φόρτον" σαράντα οκάδες στη ράχη, με ύμνησαν το χτες και το σήμερα, αναστέναξα από τους εφόρους, έκανα περίπατο μέσα στο διχασμό, άκουσα τις σφαίρες των κινημάτων, είδα λογής λογής στρατιωτικές στολές να κάνουν παρέλαση μέσα στους μεγάλους μου δρόμους, διάβασα τα πυριφλεγή άρθρα των εφημερίδων, άκουσα πολιτικούς λόγους, έγινα δυο χωριά με τους φίλους μου στα καφενεία, διαμαρτυρήθηκα, καρπαζώθηκα, φοβέρισα, "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ;", πούλησα και αγόρασα κονσέρβες στην Κατοχή, έβρισα τους καταχραστές και , μεταξύ μας, κομματάκι από ζήλια, ξεσκεπάστηκα με σεβασμό μπρός στην σημαία μου, ένιωσα ένα ρίγος στις νότες του Εθνικού μου Ύμνου, γκάριξα στο ποδόσφαιρο με τις εθνικές ξένες ομάδες, δε θέλω να με κουμαντάρουν οι άλλοι, κι αν πολιτευόμουνα προσωπικά, θα τα κατάφερνα καλύτερα από τον καθένα.Τώρα πάω στην κάλπη.
Δεν ξέρω ακόμα τι θα ψηφίσω, αλλά πάω στην κάλπη.
Λέω μέσα μου ότι χρειάζεται κάτι δυνατό, κάτι ελληνικό, κάτι καινούριο.
Σιγοσφυρίζω έναν σκοπό γεμάτο δικαιώματα και ελευθερίες, σιγοσφυρίζω έναν σκοπό γεμάτο δύναμη και σεβασμό για τούτο το κομμάτι γης, το χιλιοτυραννισμένο, που πάνω στα σκληρά βράχια του ακονιστήκανε όλες οι αιχμές από ξίφη των Περσών, των Ρωμαίων, των Τούρκων, των Γότθων, των Φράγκων, των Σλάβων... Και κάθε φορά σπάζαν τα ξίφη και ανάσαιναν οι βράχοι, περήφανοι, στητοί, ελληνικοί και μεγάλοι. Σιγοσφυρίζω έναν σκοπό για τούτα τα χώματα, τα ποτισμένα αίμα, ιδρώτα και μόχθο, τα χώματα που σκεπάζουν τους πατέρες μου, τη δόξα τους, τους μεγάλους αγώνες.
Και λέω πιο κάτω : "Πρέπει. Πρέπει τούτη η χώρα να γίνει μεγάλη και ισχυρή.
Έχω μια ψήφο. Μία μονάχα μέσα στα εκατομμύρια. Δεν είμαι τίποτα, ένα ασήμαντο ποσοστό, ένας εκατομμυριοστός συντελεστής της λαϊκής δύναμης. Φτερό το βάρος μου, ατσάλι η θέληση μου.
Θέλω την Ελλάδα, την μικρούλα και ιστορική, θέλω να την δω να ανασαίνει ελεύθερη, μόνη, χωρίς ελεημοσύνες, χωρίς στερήσεις, με την αξία της.
Θέλω να έρθουν ψηλά, επικεφαλής, οι άνθρωποι που θα της κάνουνε δώρο μενταγιόν αυτά τα αγαθά.
Θέλω να μην πεινάμε εμείς και τα παιδιά μας, να μην μας γελάνε οι ξένοι, να μας λογαριάζουν τα βορινά τσακάλια, θέλω δική μου την δική μου θάλασσα και δική μου την δική μου στεριά. Θέλω να λένε με σεβασμό " Έλληνας" στο πέρασμα μου, θέλω να 'ναι ψηλά η τιμή και σεβαστοί οι άρχοντες μου.
Θέλω να μεγαλώσουνε τα παιδιά μου ελεύθερα να μάθουν , να σπουδάσουν, να γίνουν καλύτερα από μένα στο μυαλό, στην αξία, στη σκέψη.
Δεν ξέρω τι θα ψηφίσω αλλά πάω στην κάλπη.Κανέναν δεν κατηγόρησα. Σκεφτήκανε όλοι και πράξανε, ανάλογα με το μυαλό που 'χανε. Όμως εγώ λέω πως χρειάζονται καινούρια μυαλά, καινούριες σκέψεις, καινούρια πράγματα. Χρειάζεται καινούρια Ελλάδα, να μην φοβάσαι το νόμο, να μην φοβάσαι τον έφορο, να μην φοβάσαι τις δραχμές σου τις λιγοστές. Να 'ναι όλα φτωχά, μα τίμια , να μην χρωστάμε ευχαριστώ για το ψωμί, που το αξίζουμε, να μη φοβόμαστε για το αύριο που είναι δικό μας. Να γίνουμε όλοι καλοί κι η Ελλάδα καλύτερη. Εμείς θα πεθάνουμε, αυτή πρέπει να ζήσει...Σκέφτομαι... Τώρα που πάω στην κάλπη..."
Νίκος Τσιφόρος εφ."Το Βήμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου