Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ.

Αυτήν την περίοδο μία λέξη ακούμε καθημερινά γύρω μας, "συναίνεση",όλοι γύρω μιλούν για συναίνεση.

Συναίνεση ζητά ο πρωθυπουργός από τον λαό και την αντιπολίτευση, για να βγει η χώρα από την κρίση, συναίνεση ζητά ο σύζυγος από την σύζυγο και το αντίθετο, για τα τσιλιμπουρδίσματα τους, συναίνεση ζητά η Μενεγάκη από το Λάτσιο, για το διαζύγιο, γονική συναίνεση ζητούν τα παιδιά από τους γονείς και ένα σωρό ακόμη συναινέσεις μας περιστυχίζουν.

Τελικά η λέξη αυτή είναι μαγική, κάνουμε ότι κάνουμε και μετά λέμε ένα "συναίνεση"και καθαρίσαμε.

Ακόμη και εδώ στο νησί τώρα τελευταία ακούμε να μιλάνε για συναίνεση, με την Δημοτική αρχή. Ουδέν μεμπτό έως εδώ.

Περίεργο όμως είναι να δίνεις την συναίνεση σου σε κάποιον χωρίς αυτός να στην έχει ζητήσει, γιατί ποτέ δεν ακούσαμε τον Δήμαρχο του νησιού ή κάποιον από την συμπολίτευση να απευθύνεται δημόσια στην αντιπολίτευση και να ζητά συναίνεση. Ετσι λοιπόν μόνοι μας με περίσσιο θάρρος προσφέρουμε την συναίνεση μας χωρίς να μας το ζητήσουν και μάλιστα πολλές φορές να τους πιέζουμε γι' αυτό.

Τι κερδίσαμε με αυτό, στην ουσία απολύτως τίποτα ή μάλλον μια καρέκλα σε ένα νομικό πρόσωπο του Δήμου.
Τι κέρδισε η Δημοτική αρχή από αυτή την προσφορά συναίνεσης; κέρδισε πάρα πολλά, με πρώτο από όλα, χρόνο πολύτιμο, έως τις εθνικές εκλογές, ώστε να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Κέρδισε τις εντυπώσεις , κέρδισε την πλήρη διαχείριση και τακτοποίηση όλων των εκκρεμοτήτων χωρίς απολύτως κανένα έλεγχο, κυριάρχησε στο τοπικό πολιτικό σκηνικό, χωρίς αντίθετη άποψη (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που οφείλονται σε πρωτοβουλίες ατομικές και όχι συλλογικές).
Γιατί δώσαμε λοιπόν την συναίνεση μας τέσσερα χρόνια;
Έγινε κανένα τεράστιο έργο και δεν το καταλάβαμε; Έγινε κανένας εξαιρετικός σχεδιασμός και προγραμματισμός για το μέλλον και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Λειτούργησε ο Δήμος υποδειγματικά και δεν το ξέρουμε; Τίποτα από όλα αυτά, βρισκόμαστε ένα βήμα ακόμη πιο πίσω από το 2006 και αντί να αγωνιστούμε τέσσερα χρόνια να πάμε έστω μισό βήμα εμπρός, εμείς συναινούμε στο τίποτα.
Πάρτε το απόφαση, πέρασαν καλά και τώρα γελάνε πίσω από τις πλάτες σας. Στο κάτω -κάτω της γραφής εκεί που είσαστε, σας έστειλαν κάποιες χιλιάδες άνθρωποι που σας εμπιστεύθηκαν, αυτούς τους ρωτήσατε ποτέ εάν συμφωνούν με τις προσωπικές σας πολιτικές; Φυσικά όχι. Είναι ίσως αργά για να ανακτήσετε όσα χάσατε, αλλά δεν είναι αργά όμως για να καταλάβετε τι παίζεται πίσω από την πλάτη σας και να φύγετε με ψηλά το κεφάλι.